Huis zonder einde – Hoogkarspel

De stolpboerderij aan de Streekweg in Hoogkarspel is een Rijksmonument en was tot de jaren 70 van de vorige eeuw in gebruik als boerderij. Volgens de gevelsteen dateert de boerderij uit 1891. Het monument is vanuit cultuur- en architectuurhistorisch oogpunt van belang als gaaf bewaard voorbeeld van laat 19e-eeuwse landelijke bouwkunst. Toen Patrick Fransen van NOAHH het huis kocht om in te gaan wonen, vroeg hij zich af wat hij met al die ruimte onder de enorme kap (ca. 3000 m3) zou doen. Zijn kinderen bouwden hutten en dat bracht hem op het idee om zo ook met het huis om te gaan en er een soort hutten in te bouwen. Hij vroeg zijn kinderen om mee te denken over hun nieuwe huis. Zijn zoon maakte een maquette van zijn kamer, met een platform erin en een plek voor zijn tweelingzusje. De monumentencommissie vond het gelijk een fantastisch idee en zo is het ook uitgevoerd. Alle oude, oneigenlijke toevoegingen zijn verwijderd waardoor de imposante, karakteristieke vierkants-constructie van de stolpboerderij weer geheel zichtbaar werd. Er kwam een transformeerbare invulling voor terug. Met respect voor het originele casco – het interieur als een gast in het huis. Alle toevoegingen zijn gerealiseerd in multiplex, waarmee het ‘hutten karakter’ extra versterkt wordt. Het monumentale voorhuis is geheel gerestaureerd, waarbij oorspronkelijke details en karakteristieke wandschilderingen weer zichtbaar zijn gemaakt. De kap, gevels en vloer zijn van binnenuit geïsoleerd en met multiplex afgewerkt. Het nieuwe interieur gaat uit van een veelvormige invulling, waarbij de ene ruimte in de andere overgaat, zonder deuren. De vraag of de ruimte onder de kap één kamer is of een verzameling kamers, is niet zomaar te beantwoorden. Dat maakt het juist interessant. Het zijn plekken die verbonden zijn met touwladders en bruggetjes; open plekken zonder harde grenzen. Regelmatig verandert er weer wat. Er wordt wat bij gebouwd, en soms ook weer wat afgebroken. Een huis zonder einde dus.