Alleen al het feit dat de tandwielenfabriek er nog stond maakte het gebouw bijzonder. Met behoud van de unieke sfeer is het gebouw nu getransformeerd tot 12 woningen. De woningen, rug aan rug georganiseerd, hebben elk hun eigen entrée aan de straat. Waar vroeger de schuifdeuren zaten, zijn grote schuifhekken gemaakt van geperforeerd staal, waarvan het patroon geïnspireerd is op een oude foto van het fabrieksinterieur. Voor ieder hek is een andere foto gebruikt. Achter deze hekken gaan loggia’s schuil, die fungeren als besloten voortuintjes, waar fietsen gestald kunnen worden, en waar de voordeuren zich bevinden. Binnen valt de hoogte van de ruimte en het overvloedige daglicht op, dat via de dakramen binnenvalt. Het introverte karakter is de grote kwaliteit van deze woningen – juist in het drukke centrum. Het ontwerp kent een heldere tweedeling. De entrée, wc en installaties zijn in een zone gebundeld, met de slaapkamers en het dakterras op de (nieuwe) verdiepingsvloer. De rest van de ruimte is ‘fabriek’ gebleven door hem open te laten, met de stalen spanten – simpelweg schoongeborsteld – in het zicht.