De nieuwe woning valt in een gebied met een bijzonder welstandsregime. De woning voldoet hier niet aan. Dit geeft al aan hoe lastig het is om in het gebied van de Limmer Linten een beoordeling te maken. Wat in de ene straat niet mag, mag in de volgende straat wel weer.

Het welstandsregime is hier gericht op het handhaven van de bestaande kwaliteit van de Westerweg. Aangezien het kavel duidelijk terug ligt ten opzichte van de woningen aan de Westerweg, besluit de welstandscommissie om te kijken naar het ontwerp op zich. Er worden zoveel elementen aangebracht in verschillende materialen (schuine dakvorm, grote loggia’s, uitbouw) dat er geen samenhang meer is. De insneden in de kap tasten de kap teveel aan. Aan de achterkant komt een volume dat in het hoofdgebouw steekt. Een souterrain is niet gebruikelijk in de Limmer linten wat betekent dat het niveauverschil begroeid zou moeten zijn en aansluitend op het landschap ontworpen om passend te zijn.

In een aangepast plan loopt de rietlijn onder de dakkapellen door, waardoor het rustiger wordt. De tredes aan de achterzijde zijn komen te vervallen en worden natuurlijk als glooiing in de tuin opgelost; de sprong tussen de topgevels is vergroot. De vergunningsvrije overkapping staat niet meer op de tekening. De commissie vraagt zich af of de overkapping wel vergunningsvrij is, maar hoopt in ieder geval dat deze achterwege blijft. Het zou een aantasting van het concept betekenen.