Van oudsher was het Tramplein een van de hoofdentrees van Purmerend. De plek vormde het eindpunt van de treinverbinding tussen Amsterdam en Purmerend. Er waren veel aanlegplaatsen voor bootverbindingen naar Amsterdam, Alkmaar en Waterland. De Kanaaldijk was een levendige zone waarlangs geflaneerd werd en waar de bewoners van Purmerend elkaar ontmoetten en begroetten. Met de opkomst van de auto zijn de trein- en bootverbindingen opgeheven en verloor het plein haar oorspronkelijke functie en levendigheid. Het gebied kreeg het karakter van een periferie met tankstation en gejaagd autoverkeer over de Jaagweg. Met de realisatie van Weidevenne aan de overzijde van het Noord-Hollandskanaal verandert de rol van dit stukje stadsrand. Het krijgt nu een centrale positie als koppelstuk tussen het oude en het nieuwe Purmerend. Het project Tramplein is er op gericht de verblijfskwaliteit te vergroten. De Melkwegbrug maakt een letterlijke verbinding en geeft met de hoge voetgangersbrug het gebied een oriëntatiepunt. Het busstation is volledig vernieuwd en naar het kanaal geschoven waardoor er een publieke ruimte aan het water is gemaakt. Er is een verdiepte fietsenstalling gerealiseerd met een verhoogd terras daarboven en het Avia tankstation ondergaat een metamorfose waarbij de toevoeging van een koffiebar en een openbaar toilet het gebied ook functioneel verrijkt. Eenheid in kleur-, materiaalgebruik en detail bij brug, busstation, fietsenstalling en het Avia servicestation brengen rust in het gebied. Om te voorkomen dat de publieke ruimte een chaos van losse objecten wordt (bushokjes, banken, prullenbakken, informatieborden, reclamepanelen, fietsenstandaards, etc.) zijn deze functies georganiseerd in specifiek ontworpen abri’s die met hun lange lijnen het Tramplein ook logistiek en functioneel ordenen. Het busstation is een ingetogen gebouw wat het centrum vormt van het nieuwe Tramplein. Met de architectuur wordt een verbinding gemaakt met het historische busstation, zonder historiserend te worden. Het gevelontwerp is een samenwerking met beeldend kunstenaar Merel Noorlander die een collage maakte waarin de rijke geschiedenis van de plek zichtbaar wordt. Met de projectie op het glas van de gevel gaat deze collage een dialoog aan met het heden en wordt de gelaagde geschiedenis van deze plek beleefbaar.